Mamy tu przypadek grupy dwudziestolatków, którzy przez 90min są niezadowoleni z pracy i związków pozamałżeńskich ze swoimi partnerami. Film na początku próbuje być portretem pokolenia wchodzącym w 2000 roku w jeden z ostatnich etapów dorosłości. Ile jeszcze takich etapów przed nimi nikt nie wie, ale na pewno jeszcze kilka będzie musiało być. Zresztą nie o dorosłość się tu rozchodzi, ale o to, że ta grupa osiągnęła pewien komfort życia idealny dla podrośniętego nastolatka, ale już nie wystarczający dla tych właśnie osób. Wydaje się że jak do tej pory wszystko lub prawie wszystko wychodziło im z dużą łatwością, a teraz już nie mają, ani pomysłu, ani sił, na to jak osiągnąć swoje osobiste cele, ani nawet nie są do końca pewni jakie to cele. Film pomimo dość minorowych humorów bohaterów w bardzo płynny sposób przeobraża się w mniej ckliwą wersję komedii romantycznej. Można, ale nie koniecznie. 6/10